Ήξερα λοιπόν ότι το Μουφ αντιπαθούσε τρομερά τους τεράστιους μηχανάκηδες με τεράστια κοιλιά, καραφλούς και με πολλά τατουάζ. Το τι γαύγισμα τους έρριχνε δεν περιγράφονταν και μάλιστα έδειχνε πολύ εκνευρισμένο. Τώρα ξέρω ότι άτομα που ανήκουν στη συγκεκριμένη συνομωταξία κυκλοφορούν στο Μίσιγκαν, οπότε είχα υποθέσει ότι κάπως έτσι ήταν και το αφεντικό που το παράτησε και που πρέπει και να το έδερνε.

Σήμερα όμως νομίζω ότι επιβεβαιώθηκε η υποψία μου ότι το πρώτο-πρώτο αφεντικό του Μουφ, εννοώ ο "εκτροφέας" του, ήταν όντως βλαμένος Άμις όπως υπέθετε και ο σωστικός σύλλογος που περιμάζεψε το Μουφ. Έχει τα χαρακτηριστικά σκύλου που βγάζουν οι Άμις και συνήθως τους πουλάνε ως κουτάβια σε διάφορους ηλίθιους, όπως το δεύτερο αφεντικό του, σε κάτι μακρυνές λαϊκές.

Πηγαίναμε λοιπόν με το αυτοκίνητο εγώ και το Μουφ για σκυλόπαρκο, όταν ξαφνικά εμφανίζεται ένας τύπος, μέσα στη μεγαλύτερη αρτηρία του Καλαμποκιστάν, ο οποίος οδηγούσε ένα κάρο φτυστό των Άμις. Είχε και ένα παιδάκι μέσα. Βλέπει λοιπόν τον τύπο το Μουφ με το κάρο και το άλογο και το πιάνει το αλλοιώτικο! Μιλάμε για ΤΗΝ υστερία. Αφού συνεχίσαμε να πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο, εξαφανίστηκε ο τύπος και το Μουφ ακόμα ωρυότανε με τρόπο που δεν το έχω ακούσει ποτέ και μάλιστα αυτό ήταν εξαιρετικά θυμωμένο γαύγισμα. Και δεν ήταν το άλογο διότι το Μουφ λατρεύει τα άλογα και ιδιαιτέρως να τρώει τις καβαλίνες τους...