Το Μουφ στο λαβύρινθο των καλαμποκιών

Το Καλαμποκιστάν είναι διάσημο για τους λαβυρίνους φυτειών καλαμποκιών που συνήθως καλλιεργούνται περισσότερο για χρήση σε καύσιμα και όχι τόσο για βρώση:

Σίγουρα έχουν και τα καλά τους οι μεγάλες πόλεις και δεν αγαπούν κι όλοι τα καλαμπόκια, αλλά προσωπικά δε μ' ενοχλούν ιδιαίτερα αφού στη σημερινή εποχή έχουμε τα μέσα να επικοινωνούμε με όλους και όλα. Αν θέλω π.χ. τεράστια πόλη, πάω στο Σικάγο, βλαστημάω για λίγες ώρες λόγω κίνησης και έλλειψης πάρκιγκ και γυρνάω πίσω στα καλαμπόκια.

Βέβαια τα καλαμπόκια έχουν και τα άσχημά τους, π.χ. αν είναι ατέλειωτα και το μόνο που τα χωρίζει από άλλα καλαμπόκια είναι επαρχιακοί ημι-κακοτράχαλοι δρόμοι αριθμημένοι και χωρίς όνομα. Ή άμα χάνεται το GPS του αυτοκινήτου διότι το μπέρδεψαν τα καλαμπόκια, πράγμα όμως που συμβαίνει σπάνια και σίγουρα λιγότερο συχνά από το μπέρδεμα που παθαίνει στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο λόγω των ουρανοξυστών. Άντε κι άμα μου ξεφύγει καμιά φορά το Μουφ και το κυνηγάω στο Λαβύρινθο των καλαμποκιών.Νομίζω είχα αναφέρει κάποτε ότι αισθάνομαι λίγο σαν τον Κάρυ Γκραντ στην ταινία του Χίτσκοκ North by Northwest (Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων) και να 'το και το στιγμιότυπο, όπου αντί για το αεροπλάνο με τους κακούς να κυνηγάει εμένα είμαι εγώ που μπερδεύομαι κυνηγώντας το Μουφ που ούτε που ξέρω πού βρίσκει την άνεση να τρέχει ανάμεσα στα καλαμπόκια σαν το μουρλό: