Πήγα για ύπνο με τις κότες απόψε. Έξω άκρα του τάφου σιωπή στα καλαμπόκια βασιλεύει, ησυχία, γαλήνη..... και.....

Και το μόνο που σπάει τη σιωπή στο σκοτάδι είναι μια απαλή κίνηση και ένα συνεχές μούφιασμα που έρχεται από το πάτωμα: μουφ-μουφ-μουφ-μουφ-μουφ....και που με νανουρίζει απαλά ενώ βυθίζομαι στις αγκάλες του Μορφέως.....

Ξυπνάω μετά από τρίωρο....σιωπή....γαλήνη....

ΚΑΙ ΤΟ Γ@ΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΜΟΥΦΙΑΣΜΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ:

Μουφ-μουφ-μουφ-μουφ-μουφ!!!!!

ΠΑΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΡΕΙΣ ΩΡΕΣ ΤΩΡΑ!!!!!

Ο λόγος? Δεν έχω ιδέα! Επειδή είναι ένα Μουφ και επομένως μουφιάζει? Ή επειδή με είδε προ πενταώρου να βάζω το χοιρινό μπούτι στο ψυγείο το οποίο δεν του έδωσα και παρηγοριέται προσπαθώντας να ανακαλύψει την ευωδιά του μέσα από τους τοίχους και τις γωνίες? Ή επειδή έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου και έπαθε ψυχικό τραλαλά αναλογιζόμενο ότι ΔΥΝΗΤΙΚΑ τώρα θα μασούσε τα χίλια-μύρια-όσα φαγώσιμα έχει το σπίτι?

Τρέχα γύρευε!! Με άκουσε να σκιρτώ και ήρθε καρφωτό, μούφιασε πάλι να δει πού βρίσκεται το κεφάλι μου και συνέχισε το μουφ-μουφ-μουφ-μουφ-μουφ μέσα στο δεξί μου αυτί, ψιλογκρίνιαξε ελαφρώς, ανέβηκε πάνω, τρίφτηκε δίπλα μου σα γατί, ξαναμούφιασε, αναστέναξε, γλύφτηκε και τώρα επιτέλους ησύχασε το σκασμένο!!!!!

Με καταλαβαίνετε τι τραβάω τώρα?