Η "καλή" μέρα απ' το πρωί φαίνεται!

Τέλη του χειμώνα ήμουν λοιπόν σε κάποια φάση άρρωστη. Δηλαδή από κάπου άρπαξα μια από κείνες τις ανοιξιάτικες γριπούλες και όλος ο κόσμος είναι άρρωστος. Αμέλησα και τις κλασικές αμερικανιές, δηλαδή τις εχινάκιες, βιταμίνες C, τα αχτύπητα χάπια Airborne και έτσι την πλήρωσα με πλήρη αφωνία (λαρυγγίτιδα γαρ) και 38 πυρετό. Ματαίωσα όλα μου τα ραντεβού και είπα να κάτσω στο κρεβάτι να ξεκουραστώ με το Μουφ στο ρόλο της νοσοκόμας, δηλαδή ανήσυχο και να με φυλάει ενώ ήμουν κρεβατωμένη και μαστουρωμένη με Nyquil.

Ε, το πρωί all hell broke loose! Διότι είπα να σηκωθώ να κάνω πρωινό με ομελετίτσα, μανιταράκια σωτέ με λεμονάκι και φυσικά ο Λούκουλλος με ακολούθησε κατά πόδας μουφιάζοντας. Τον τάισα και πρώτον μπας και ηρεμήσει. Ζαλισμένη από τον ύπνο και τις αρρώστειες ξέχασα να βάλω τον απορροφητήρα της κουζίνας και ξέχασα ότι ο παρανοϊκός (ο σπιτονοικοκύρης μου) είχε εγκαταστήσει καινούριο ανιχνευτή καπνού και συναγερμό. Ε, μύρισε μαγείρεμα το ηλίθιο μηχάνημα και άρχισε να τσιρίζει 7 το πρωί σα τρελλό!

Όπου να γίνει το σώσε μέσα σε δυο ακριβώς δευτερόλεπτα: με πήρε τηλέφωνο το κέντρο του συναγερμού, μου είπαν ότι δυστυχώς δε δουλεύει ο κωδικός μου διότι πρόκειται για καπνό και πάνω εκεί πλάκωσε η πυροσβεστική παρέα με τους σχολαστικούς (την αστυνομία και τον ωραίο σερίφη)!! Οι οποίοι ουχί μόνον μου πήραν το κεφάλι και με βάλανε να υπογράψω ένα σωρό χαρτιά, ανάμεσα στ' άλλα ότι δεν έπιασε φωτιά και δεν κάηκα ζωντανή, αλλά είμαι σίγουρη ότι με βρίζανε κιόλας από μέσα τους διότι έχουν τώρα να γράψουν ένα σωρό ραπόρτα για το τίποτα ακριβώς που έγινε!! Αφήστε που με είδανε κιόλας ξεμαλλιασμένη, με τη νυχτικιά, τη μικροαστική ρόμπα και την πατημένη παντόφλα!!!

(Παρένθεση: έχω δει κάποτε το εξής αχτύπητο ραπόρτο φίλου αστυνομικού που ως δερβέναγας του τμήματος έπρεπε να υπογράψει ότι έλαβε γνώση και το οποίο έλεγε τις εξής μαλακίες: "Ήχησαν δυο στριγγλιές, ακολουθούμενες από άλλες δυο στριγγλιές. Έφτασε η Άμεσος Δράση όπου διαπιστώθηκε ότι δεν έγινε τίποτα".)

Εν τω μεταξύ το απαίσιο Μουφ το έπιασε αμόκ μέσα στην αναμπουμπούλα και βούτηξε το δίσκο με το πρωινό μου και την έκανε ταράτσα!!! Πάει η ομελέτα μου γεμιστή με τσένταρ, κρεμότυρο και ελίτσες! Έφαγε και τα κρακεράκια, ήπιε και το γάλα μου και μέσα στο όλο μπούγιο βούτηξε και την κατσαρόλα με το γάλα που κρύωνε για να γίνει το γιαούρτι!! Για επιδόρπιο τσίμπησε κι ένα πορτοκαλάκι. Τον έπιασα ακριβώς στη φάση που είχε ανεβεί στον πάγκο και προσπαθούσε να πιάσει το κουτί με τη βρώμη που αν και αμαγείρευτη ξέρει ότι μπορεί να γίνει κουάκερ!! Δεν ξέρω αν σκόπευε να το βάλει στο φούρνο μικροκυμάτων.

Εν τω μεταξύ, λόγω αφωνίας ΔΕΝ μπορούσα να βγάλω άχνα, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορούσα να ουρλιάξω. Και φυσικά τελικά πήγα πίσω στο κρεβάτι με το μικρό κάθαρμα να έχει ηρεμήσει τελείως σα να μην έγινε τίποτα και να έχει ξαναπιάσει το ρόλο της νοσοκόμας στα πόδια του κρεβατιού μου και πάνω στο μαξιλάρι του.

Υ.Γ. Έπρεπε να τον δείτε όταν αναπαυόμουν για μεσημέρι, έβλεπα φρικιαστικά thriller και το μικρό μουρλό το ΄χε πιάσει το αλλιώτικο! Μούφιαζε συνεχώς διότι κάτω από το μαξιλάρι μου είχα καραμέλες Hall's με vapor action που πολύ θα 'θελε να καταβροχθίσει, πλην όμως φευ!! Προηγουμένως θρηνούσε που δεν του ΄δωσα Nyquil να μαστουρώσουμε ομού...