Το Μουφ μαγειρεύει (από διαφορετικές παλιές φάσεις):


Ορίστε κατάντια πρωί-πρωί στις 6 πμ!! Αυτό είναι το παρεξηγημένο ύφος "καλά σου αφού έχεις γιαούρτι και δε μου δίνεις" μπροστά στο σβηστό φούρνο!! Μετά μετακόμισε στο δωμάτιό μου και χαϊδεύονταν, δηλαδή γλύφονταν/ξύνονταν μπας και τον αρχίσω στα χαδάκια και του δώσω μπισκοτάκια!!




Το Μουφ φυλάει τις χωριάτικες καλαμποκιστανικές ταλιατέλες και τη σάλτσα με κιμά! Έχει φέρει από μόνο του και το μπωλάκι για τα μεζεδάκια, όχι το κανονικό το μεγάλο όπου τρώει συνήθως διότι δε θέλει και να το παρακάνει και στο τέλος να μη φάει απολύτως τίποτα! Προσέξτε ιδιαιτέρως το βρώμικο λόγω μαδήματος Μουφ χαλί που είχα σκουπίσει την προηγούμενη μέρα!!




Εδώ μαγειρεύω καβουροκεφτέδες κρεολικούς Νέας Ορλεάνης, σκέτη τρέλλα, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει. Επίσης τα 'χω κοπανήσει με το άσπρο Chardonnay και τραγουδάω ασμάτιον τι "Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια στου γυαλού τα βοτσαλάκια"!!! Το δε Μουφ έχει ξαπλάρει μπροστά στην κουζίνα και περιμένει τα ... μπιφτέκια. Θα μου πείτε καβουρομπιφτέκια είναι και ουχί βοϊδομπιφτέκια, αλλά εδώ είπαμε: μικρό-μεγάλο παστρεύει..... Χικ!!




Υποτίθεται ότι ο Αυστραλέζος έπρεπε να χάσει άλλο ένα κιλό και επιπλέον η κτηνίατρός του μου τα 'ψαλε να τον ταίζω μόνο ξηρά τροφή διότι θα πάθει τα χίλια μύρια όσα. Έλα όμως που το Μουφ-Μουφ τρελλαίνεται για μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο! Με το που τις ψήνω πάει και ξαπλώνει μπροστά στο φούρνο, παίρνει εκείνο το μαστουρωμένο ύφος και μόλις γίνει το φαί, πριν πιάσει, το ξέρει και ερχεται να μου γαυγίσει να κλείσω το φούρνο!!!!! Μιλάμε για προχωρημένες καταστάσεις!

Επειδή δε μόλις γίνανε τα μπιφτέκια έβαλα στην κατάψυξη τα δικά του για να μην καεί και μετά ξερνάει καλαπόδια, ήρθε εκεί που έτρωγα και με σκούνταγε κιόλας. Τα χλαπάκιασε τώρα, πήρε και από τα δικά μου και μόλις πήγα μέσα να πάρω κάτι, βρήκε ευκαιρία, σηκώθηκε στα δυο πόδια και έφτασε, ρε σεις, το πιάτο μου στο νεροχύτη και άρχισε να το γλύφει! Δεν είχα ακόμα, βλέπετε, αδειάσει το πλυντήριο από τα καθαρά πιάτα και είχα βάλει τα βρώμικα στο νεροχύτη!! Φρίκη!!!!!

Μετά, σα να μη συνέβαινε τίποτα, πήγε, έσπρωξε τη μαξιλάρα του με το κεφάλι να τη φέρει ακριβώς στα πόδια του καναπέ μπροστά, την ένωσε με τα δυο μαξιλαράκια του καναπέ που τα έχει κατασχέσει (δεν πειράζει, ποτέ δε μου άρεσαν) και ξάπλαρε σαν κύριος, πήρε και ένα κόκκαλο και το ροκανίζει! Σε λίγο δε θα έρθει να κλαψουρίσει να βγούμε έξω διότι ήδη τον βλέπω να με κοιτάζει με τη γωνία του ματιού!

Κι ας κάνω μετά ότι δεν του δίνω! Ούτε που ξέρω, ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει στο σπίτι. Ήδη του έκοψα τον τραχανά με τη φέτα προς μεγάλο κακοφανισμό του.

Α ναι, η ίδια ιστορία γίνεται και με το γιουβέτσι. Όσο για τη μαγειρική ξέρει ακριβώς πότε γίνεται και πότε κονσομάρει το φαί. Μια φορά έφτιαξα μάφινς στο φούρνο, τα έβγαλα να κρυώσουνε και πήγα για ύπνο. Ο κύριος περίμενε ακριβώς μια ώρα να κρυώσουνε και μετά πήγε και βούτηξε ένα και το 'φαγε! Καλά που τον πήρα πρέφα αλλιώς θα είχε φάει όλα τα μάφινς!

Για όσους τη ζήτησαν, έβαλα και τη φωτογραφία του στο άλμπουμ του, λιποθυμισμένου από τις αναθυμιάσεις των μπιφτεκιών μπροστά στο φούρνο σήμερα!! Αφού δεν είχε το κουράγιο να πάρει και το μπωλ του κοντά του, απλώς πήγε και ξεράθηκε.

Η φρίκη έχει ένα νέο όνομα!!





Ορίστε κι άλλη κατάντια όμως: μια φορά είπα να καταναλώσω τις υπόλοιπες πατάτες, οπότε φυσικά έκανα μπιφτέκια. Εννοείται ότι επακολούθησαν οι σκηνές απείρου κάλλους με το Μουφ να τα μαγειρεύει, να έχει λιποθυμήσει μπροστά στο φούρνο, να του τρέχουν τα σάλια, κλπ. Εκεί όμως που έγινε το έλα να δεις ήταν στο σερβίρισμα: έβγαλα μπιφτέκια για μένα και επειδή ήταν πολύ ζεστά είπα να τα βγάλω έξω στην αυλή να κρυώσουν λίγο αφού έξω κάνει πιο κρύο και από την κατάψυξη και παγώνει η κόκα-κόλα στο πιτς-φυτίλι!

Το Μουφ πίστεψε για κάποιο λόγο ότι βγάζω το φαΐ έξω διότι του το προσφέρω. Όταν όμως με είδε να τον εμποδίζω να βγει κι αυτός και έκλεισα την πόρτα και άφησα το φαΐ έξω έπαθε την πλάκα της ζωής του!! Αφού ούτε θρήνησε. Πίστεψε απλώς ότι έχω λαλήσει τελείως και πήρε αυτό το ύφος ότι τα έχω τελείως παίξει! Ήρθε και με κοίταζε με ένα ύφος μια αυστηρό, μια ανήσυχο, μια όπως κοιτάζουνε τα πρόβατα οι Αυστραλέζοι και άρχισε να μου κάνει νεύμα να τσακιστώ να ανοίξω την πόρτα να πάει στο φαΐ!!!!! Είδα και έπαθα να τον συγκρατήσω για ν' ανοίξω στο τέλος την πόρτα να το βάλω μέσα αφού νόμιζα ότι ούτε με συρματόσκοινο δεν θα μπορούσα να τον κρατήσω πίσω!!!!

Οπότε τελικά το καβάντζωσε το μισό μπιφτέκι και για να καταλάβετε από πού προέρχεται η ξεφτίλα μου, έφαγα και βρισίδι από πάνω από τους γονείς μου που δήλωσαν ότι τι είναι αυτά και τι μπορεί να κάνει μισό μπιφτέκι για το καημένο, πεινασμένο Μουφάκι, εγώ δηλαδή θα ήθελα να μου δίνουν εκείνοι μισό?! Τα ίδια όμως γίνονται και στο σκυλόπαρκο, όπου μερικοί θαμώνες μου έχουν κάνει και παρατήρηση ότι το "καημένο" τότε χοντρό-Μουφο λιμοκτονεί και πρέπει να το ταΐζω περισσότερο!!!! 

Πριν από τρία χρόνια είχα πάει στη Utah για συνέδριο και μαρτύρησα: Καταρχή ετοίμαζα από βραδύς τα πράματα για το ταξίδι την επόμενη μέρα και φυσικά το φαΐ του Μουφ, οπότε μετέφερα σκυλόφαγο από το τσουβάλι στο δοχείο για το ταξίδι. Μέχρι να πάω στο αυτοκίνητο το δοχείο του ταξιδιού είχε τρέξει το Μουφ και μπήκε μέσα στο τσουβάλι με την Pro Plan και έτρωγε του καλού καιρού!! Είδα κι έπαθα να τον τραβήξω έξω και να κλείσω το δοχείο!! Και αντί να ικανοποιηθεί που μου ξέφυγε και μπήκε στην τροφή, ήρθε στο δωμάτιό μου και μου ανοιγόκλεινε το στόμα ξερογλυφόμενος πού και πού για να μου εξηγήσει ότι θέλει να σηκωθώ, να του ανοίξω την αποθήκη για να ξαναμπεί στο τσουβάλι!! Αφού είδε κι αποείδε ότι άλλο φαΐ γιοκ, ξαπλώθηκε κάτω στο πάτωμα, ξεφύσηξε και έχει παρεξηγηθεί....

Τους καβάντζωσε όμως και στην πανσιόν που τον άφησα για λίγες μέρες στη Salt Lake City. Μιλάμε τώρα για μέρος που μου σύστησαν, με άτομα συνειδητοποιημένα, που ενδιαφέρονται για το καλό των σκυλιών, δίνουν ολιστική τροφή, ξέρουν από σκύλους, κλπ. Να τους έχω τώρα εξηγήσει εκ των προτέρων ότι θα τους φέρω το χοντρομπαλούδικο που κάνει δίαιτα και φωνάζει η κτηνίατρος ότι πρέπει να χάσει κιλά, τους προειδοποιώ δε ΕΝΤΟΝΑ ότι έχει μια τάση να πείθει τον κόσμο να τον ταΐσουνε και είμαι ΗΔΗ τσαντισμένη διότι έφτασα στη Salt Lake City μετά από πολύωρη οδήγηση και ο διπλανός οδηγός στο κόκκινο φανάρι έβαλε τη γυναίκα του να κατεβάσει το τζάμι και να μου κάνει νόημα. Και ναι μεν το κατέβασα νομίζοντας ότι μου είχε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σκάσει λάστιχο και δεν το πήρα πρέφα και αυτό που θέλανε να μου πούνε είναι ότι τι καταπληκτικό Μουφάκι είναι αυτό στο πίσω κάθισμα και πόσο θέλουνε να του δώσουνε ένα μπισκοτάκι!!!!!

Γελάσανε οι τύποι στην πανσιόν με την ιστορία, κάνανε και σχόλιο για το τι τρομέρο τη σήμερον ημέρα να ταΐζουν τους σκύλους μέχρι να σκάσουν κλπ., εγώ επέμεινα ότι το απαίσιο Μουφ μέχρι και την τράπεζα κάνει ό,τι θέλει, μέχρι και το καταφύγιο έπεισε να τον ταΐζουν ό,τι θέλει και όποτε θέλει κατά την κρίση του. Και μετά αρχίσανε να λένε ότι τι ωραίο και καταπληκτικό Μουφ είναι αυτό και πώς θα πρέπει όλους τους Αυστραλέζους να τους κάνουν καρμπόν το Μουφ από δω και πέρα (με τη δυσπλασία μαζί?) και αχ να δώσουνε στο ωραίο Μουφάκι ένα μπισκοτάκι!!!!!

Μιλάμε έπαθα σοκ!! Το βιολί τους αυτοί! Μέχρι και τι καλούς τρόπους έχει, τι καλά εκπαιδευμένο και τι υπάκουο είναι μου είπαν, τη στιγμή που το απαίσιο χοροπηδούσε παντού, με τράβαγε σαν μπουλντόζα και έστρωνε τον αποτέτοιο του κάτω μόνο αν ήταν να πάρει λιχουδιά (πήρε ΔΥΟ)!! Εν τω μεταξύ ΕΓΩ να κυνηγάω το Μουφ εκεί μέσα πριν μπει ολόκληρος στις λιχουδιές που πουλάνε χύμα!!!!! Και ενώ τους έφερα το φαΐ του μετρημένο προσεκτικά σε μικρά ταπεράκια, με ετικέττες απάνω για το πότε να του δώσουν το κάθε ταπεράκι, με φωνάξανε πίσω όταν έφευγα να με ΞΑΝΑΡΩΤΗΣΟΥΝΕ αν είμαι σίγουρη ότι το φρικτό-Μουφο είχε φάει πρωινό διότι το καημενούλι τους φαινότανε πεινασμένο!!

(Όχι στον ύπνο μου το είδα!!)

Όταν δε γύρισα να τον πάρω μετά από τρεις μέρες, εννοείται ότι μου δώσανε και μια σακούλα λιχουδιές δώρο για να τρώει το "καημένο" το ζουμπουρλούδικο στο δρόμο...