Wild Edibles at Rock Springs, κοντά στο Decatur του Illinois:


Είμαι μέλος ενός hiking group που λέγεται The Corn Desert Hiking and Adventure Group. Πριν από καιρό τους πρότεινα να πάμε να κόψουμε κυριολεκτικά βρούβες. Βρήκαμε λοιπόν έναν φυσιοδίφη που δουλέυει στο Πολιτειακό Πάρκο του Rock Springs που είναι προστατευόμενο. Μας έδειξε πολλά, εμένα όμως κυρίως με ενδιέφερε να μάθω περισσότερα για τα ραδίκια που δεν τα έχω μαζέψει ποτέ και που μ' αρέσουν, καθώς και για τα άγρια μούρα. Γενικώς λατρεύω τα μούρα και μάλιστα πρόσφατα φύτεψα έξι μουριές στον κήπο μου: δυο μπλουμπεριές, δυο ρασπμπεριές και δυο μπλακμπεριές, εκ των οποίων η μια μπλακμπεριά υποφέρει τα πάνδεινα διότι το Μουφ αποφάσισε να της αλλάξει εκείνης της συγκεκριμένης τα φώτα, οπότε πάει καθημερινά και την χρησιμοποιεί για τουαλέττα, την έχει ξερριζώσει τρεις φορές και γενικώς την μουφιάζει και της γίνεται οχληρό. Λέω ότι κατά τον Ιούνιο θα πηγαίνω τακτικά στα δάση εδώ που ευδοκιμούν τα αγριόμουρα, συμπεριλαμβανομένων και των huckberries & juneberries, όπως και οι άγριες φράουλες. Θα καταψύχω αρκετά για το χειμώνα και ελπίζω να μαζεύω και αγριοράδικα διότι για την ώρα έχει μόνον ένα σουπερμάρκετ ήμερα ραδίκια και λέω κι ευχαριστώ.

Εννοείται ότι οι παρευρισκόμενοι τρελλάθηκαν να φωτογραφίζουν το ωραίο και φωτογενές Μουφ, το οποίο έκανα κι εγώ. :)

Η ιστοσελίδα του πάρκου είναι εδώ:

http://www.maconcountyconservation.org/rocksprings.php

Ακολουθούν φωτογραφίες, οι οποίες μεγαλώνουν αν κάνετε κλικ:

Το juneberry tree που ήδη άνθισε και θα έχει μούρα τον Ιούνιο. Το Μουφ ήδη ανυπομονεί! 

Το γκρουπ με το φυσιοδίφη:

Ραδίκια!!!!!

Άγρια κληματαριά που σκαρφάλωσε στο δέντρο. Οι χρήσεις της είναι πολλές: τα αγριοστάφυλα τρώγονται όταν είναι πολύ ώριμα και είναι, λέει, πολύ νόστιμα, αλλά το κακό είναι ότι πρέπει κανείς να σκαρφαλώσει περί τα 3-4 μέτρα να τα φτάσει. Επίσης το εξωτερικό περίβλημα του ξύλου της αφαιρείται εύκολα και ξεραίνεται γρήγορα, επομένως είναι πολύ αποτελεσματικό για να βάλει κανείς φωτιά μετά τη βροχή. Ο χυμός του δέντρου πίνεται σαν νερό και είναι αιμοστατικός όπως και τα φύλλα. Τέλος, κομμάτια του κορμού μοιάζουν με σκοινιά και είναι πολύ γερά, οπότε αν κάποιο ζώο επιτεθεί, μπορούμε, λέει, να τον αρπάξουμε και να εκσφενδονιστούμε πολλά μέτρα μακρυά ως άλλος Ταρζάν:

Το Μουφ δίπλα στα φυτά της ακάνθου (thistle) που λέει τρώγονται, πλην όμως εγώ δεν ετοιμάζομαι να τα δοκιμάσω αφού μου φτάνουν τα αγριοράδικα και τα μούρα:

Η λίμνη:

Άγρια μπλακμπεριά που είναι ακόμα μικρούλα:

Το πευκόδασος:

Άγριες βιολέτες:

Το Μουφ ποζάρει με ύφος και επίσης αγναντεύει με καημό τις άγριες μουριές που δεν φτάνει να ταλαιπωρήσει ή να καταβροχθίσει τα μούρα τους: