Ιερό αφιερωμένο στους σκύλους, Βερμόντ:
Μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου είχα την εντύπωση ότι ήμουν στη Ζώνη του Λυκόφωτος, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στο Βερμόντ. Καταρχήν ήταν σχεδόν αδύνατο να βρω το ξενοδοχείο διότι η πόλη εδώ αποφάσισε να αλλάξει τα νούμερα του δρόμου και να τα βάλει ανάποδα!! Δεν έχω ιδέα ποιο δαιμόνιο κατέλαβε τα σώματα του δημοτικού συμβουλίου και πήραν την απόφαση, αλλά δεν έκαναν τον κόπο να ενημερώσουν την εταιρεία Garmin που έφτιαξε το GPS του αυτοκινήτου μου, ούτε να αλλάξουν τη γενική σηματοδότηση του δρόμου που έδειχνε προς τα πού πήγαιναν τα νούμερα!! Ούτε φυσικά οι τοπικές επιχειρήσεις έκαναν τον κόπο να ενημερώσουν το κοινό στις ιστοσελίδες τους σχετικά! Οπότε έκανα κύκλους, έφτανα στη μέση του πουθενά, σκέτη τρέλλα! Επιπλέον εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το κινητό μου και αν και έκανα το αυτοκίνητο φύλλο και φτερό, δεν το βρήκα. Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να το έχασα σε κάποιο κορφοβούνι και μάλιστα σε δυο δόσεις (μεγάλη ιστορία)! Και φυσικά ούτε ίχνος από ασύρματο ίντερνετ, οπότε δεν μπορούσα να μπω τουλάχιστον στο Gmail να κάνω τσάμπα τηλεφώνημα να ρωτήσω αν το ξενοδοχείο έχει μεταβληθεί σε ιλ φλοτάντ.
Το δε Μουφ από πίσω μου να έχει νευριάσει πολύ διότι το έπρηξα όλη μέρα με την οδήγηση και είχε την εντύπωση ότι επιτέλους έπρεπε να είχαμε φτάσει αφού συνήθως μέχρι τις 5:30 το απόγευμα βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε. Τώρα μάλιστα έχει υιοθετήσει την εκνευριστική συνήθεια να μου χτυπάει τον ώμο με το πόδι του να με ειδοποιήσει να σταματήσω.
Σήμερα πήγαμε λοιπόν στο Βερμόντ και μάλιστα είπα να πάω κάπου ειδικά να διασκεδάσει το Μουφ. Στην κορυφή ενός βουνού ονόματι Mountain Dog είναι το κτήμα του αείμνηστου ζωγράφου Stephen Huneck που λάτρευε τους σκύλους. Έκτισε λοιπόν μια εκκλησία αφιερωμένη στους σκύλους και άφησε το κτήμα μετά το θάνατό του στους σκύλους όλου του κόσμου. Έχει καταπληκτικά μονοπάτια για περπάτημα και οι σκύλοι επιτρέπονται στο μουσείο, στην εκκλησία, στη λιμνούλα με τα βατραχάκια και γενικώς όπου γουστάρουν. Δεν έχει είσοδο και δίνουνε και μπισκοτάκια στα Μουφάκια.
Το Μουφ την καταβρήκε και έπαιξε με την ψυχάρα του με καμιά δεκαριά σκυλιά και μάλιστα του μπήκε να πηδήξει και μια Πελώρια Δανέζα που δεν μπορούσε να πιστέψει τι μούρλα το είχε πιάσει, το Μουφ τώρα εννοείται κοντοπίθαρο μπροστά της, και τι αναίδεια είχε. Τελικά τα πήρα στην κράνα και το έβρισε δεόντως αν και το Μουφ επέμεινε πολύ.
Εδώ η σελίδα του μουσείου: http://www.dogmt.com/
Στους τοίχους της εκκλησίας, ιδιοκτήτες από παντού έρχονται και κολλάνε μηνυματάκια και φωτογραφίες των σκυλιών τους που πέθαναν.
Η λιμνούλα, το ατελιέ και το εκκλησάκι:
Ο μακαρίτης και ο μακαρίτης ο σκύλος του:
Μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου είχα την εντύπωση ότι ήμουν στη Ζώνη του Λυκόφωτος, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στο Βερμόντ. Καταρχήν ήταν σχεδόν αδύνατο να βρω το ξενοδοχείο διότι η πόλη εδώ αποφάσισε να αλλάξει τα νούμερα του δρόμου και να τα βάλει ανάποδα!! Δεν έχω ιδέα ποιο δαιμόνιο κατέλαβε τα σώματα του δημοτικού συμβουλίου και πήραν την απόφαση, αλλά δεν έκαναν τον κόπο να ενημερώσουν την εταιρεία Garmin που έφτιαξε το GPS του αυτοκινήτου μου, ούτε να αλλάξουν τη γενική σηματοδότηση του δρόμου που έδειχνε προς τα πού πήγαιναν τα νούμερα!! Ούτε φυσικά οι τοπικές επιχειρήσεις έκαναν τον κόπο να ενημερώσουν το κοινό στις ιστοσελίδες τους σχετικά! Οπότε έκανα κύκλους, έφτανα στη μέση του πουθενά, σκέτη τρέλλα! Επιπλέον εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το κινητό μου και αν και έκανα το αυτοκίνητο φύλλο και φτερό, δεν το βρήκα. Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να το έχασα σε κάποιο κορφοβούνι και μάλιστα σε δυο δόσεις (μεγάλη ιστορία)! Και φυσικά ούτε ίχνος από ασύρματο ίντερνετ, οπότε δεν μπορούσα να μπω τουλάχιστον στο Gmail να κάνω τσάμπα τηλεφώνημα να ρωτήσω αν το ξενοδοχείο έχει μεταβληθεί σε ιλ φλοτάντ.
Το δε Μουφ από πίσω μου να έχει νευριάσει πολύ διότι το έπρηξα όλη μέρα με την οδήγηση και είχε την εντύπωση ότι επιτέλους έπρεπε να είχαμε φτάσει αφού συνήθως μέχρι τις 5:30 το απόγευμα βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε. Τώρα μάλιστα έχει υιοθετήσει την εκνευριστική συνήθεια να μου χτυπάει τον ώμο με το πόδι του να με ειδοποιήσει να σταματήσω.
Σήμερα πήγαμε λοιπόν στο Βερμόντ και μάλιστα είπα να πάω κάπου ειδικά να διασκεδάσει το Μουφ. Στην κορυφή ενός βουνού ονόματι Mountain Dog είναι το κτήμα του αείμνηστου ζωγράφου Stephen Huneck που λάτρευε τους σκύλους. Έκτισε λοιπόν μια εκκλησία αφιερωμένη στους σκύλους και άφησε το κτήμα μετά το θάνατό του στους σκύλους όλου του κόσμου. Έχει καταπληκτικά μονοπάτια για περπάτημα και οι σκύλοι επιτρέπονται στο μουσείο, στην εκκλησία, στη λιμνούλα με τα βατραχάκια και γενικώς όπου γουστάρουν. Δεν έχει είσοδο και δίνουνε και μπισκοτάκια στα Μουφάκια.
Το Μουφ την καταβρήκε και έπαιξε με την ψυχάρα του με καμιά δεκαριά σκυλιά και μάλιστα του μπήκε να πηδήξει και μια Πελώρια Δανέζα που δεν μπορούσε να πιστέψει τι μούρλα το είχε πιάσει, το Μουφ τώρα εννοείται κοντοπίθαρο μπροστά της, και τι αναίδεια είχε. Τελικά τα πήρα στην κράνα και το έβρισε δεόντως αν και το Μουφ επέμεινε πολύ.Εδώ η σελίδα του μουσείου: http://www.dogmt.com/
Στους τοίχους της εκκλησίας, ιδιοκτήτες από παντού έρχονται και κολλάνε μηνυματάκια και φωτογραφίες των σκυλιών τους που πέθαναν.
Η λιμνούλα, το ατελιέ και το εκκλησάκι:
Ο μακαρίτης και ο μακαρίτης ο σκύλος του:
No comments:
Post a Comment