Το άκρον και άωτον της ξεφτίλας...

Πήγαμε με το Μουφ πάλι σήμερα στο Rock Springs με το hiking club μου, που φέρει την επικίνδυνη ονομασία "Το κλαμπ πεζοπορίας και περιπέτειας της Καλαμποκοερήμου". Είμαστε φρέσκα μέλη, οπότε δεν μας ξέρουν υποτίθεται πάρα πολύ καλά ακόμα. Επειδή μάλιστα είμαστε πάνω από 500 μέλη, πρέπει κάθε φορά να συστηνόμαστε. Και καλά το δικό μου όνομα που το ξέρουν να το προφέρουν, αλλά με του Μουφ το όνομα γίνεται χαμός, διότι πρέπει να το επαναλάβω, να προσπαθήσουν και να ξαναπροσπαθήσουν να το πουν, μετά πρέπει να εξηγήσω τι είναι ένας Άτταλος και προς τι η επιλογή αυτή. Εννοείται ότι συνήθως τέτοιου είδους ονόματα μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο.

Ελάτε όμως που το Μουφ κάνει τα μουφίστικά του και το λατρεύουν όλοι. Οπότε όχι δε μόνο μάθανε το όνομά του, αλλά σήμερα με το που βγαίνω από το αυτοκίνητο, φωνάζει ένας από τα μέλη: "Αχ, καλέ, κοιτάξτε!! Ήρθε ο Άτταλος με την Πως-την-λεν"!!!!! 

Η εκδρομή ήταν καλή αλλά η ξεφτίλα εξακολούθησε όταν οι συν-πεζοπόροι μουρλαθήκανε και φοβόντουσαν τις λάσπες και τα πλατσα-πλουτσο-ρυάκια, που άντε να σου φτάνανε μέχρι τον αστράγαλο, οπότε σκοτώνονταν να σκαρφαλώνουν σε κορμούς! Αφού σε κάποια φάση πήρα φωτογραφίες και τους υποσχέθηκα ότι την ξεφτίλα τους θα τη μάθει όλο το Φατσοβιβλίο, το μπλογκ του Μουφ και το dogforum.gr!!

Εννοείται ότι το Μουφ την καταβρήκε πέφτοντας μέσα και κυλιόμενο στις λάσπες σαν γουρούνι. Ευτυχώς η πορεία ήταν αρκετή, κάνα δίωρο που είχε και σκαρφάλωμα, οπότε το χαμένο κουράστηκε και όταν γυρίσαμε στο σπίτι σωριάστηκε στο πάτωμα και δεν το έχω ακούσει εδώ και τέσσερεις ώρες! 

Στο δρόμο είδαμε και ένα φίδι!! Δεν είναι δηλητηριώδες, αλλά είπα να το βάλω για πλάκα.

Το Μουφ πριν τη βόλτα περιμένοντας να μαζευτούνε όλοι οι συν-πεζοπόροι:

Μουφιάζοντας και βόσκοντας:

Το πάρκο με το ποταμάκι του:

Προσέχτε, ρε Μεσοδυτικοί κακαΐμηδες, μην πέσετε μέσα και πνιγείτε:

Φίδι:

Χελωνίτσα:

Κουφάλα δέντρου όπου κατοικοεδρεύει ρακούν:

Ορίστε και το γουρούνι: